week 6

Reisverslag week 6
Maandag
Maandag zijn we weer begonnen met een centrale weekopening in de kantine. Deze keer werd een regel over werkkleding uitgelegd. Als ik het goed begrepen heb, zal ik zelf mn schoenen moeten kopen. Na de weekopening zijn we bezig geweest om wat formulieren te maken en wat opzetjes voor de verslagen. Na de lunch zijn we met de ambulance naar debre zeit gereden. Dit omdat we medicijnen voor de kliniek moesten halen en de ambulance moesten tanken. Ik hoop dat het ding weinig voor liggend vervoer wordt gebruikt want de vering is wat stug. ’s Middags hebben we in debre zeit info opgezocht voor het verslag. Ook hebben we het een en ander gemaild en even gekeken hoe koud het in Nederland was. Verder hebben we ’s avonds nog gevolleyballd op ons eigen trainingsveld in de schuur.
Dinsdag
Dinsdag zijn we begonnen met het plan om naar doba te gaan. toen de chauffeur met de auto arriveerde waren de technische lieden nog bezig met het aan elkaar lassen van stukken betonstaal. Daarom hebben we besloten nog maar even te wachten. Halverwege de middag kwam de chauffeur tot de ontdekking dat het betonstaal te lang was om mee te nemen. Zijn voorstel was om ’s middags maar te vertrekken, maar wij gaven toch de voorkeur aan woensdagmorgen.
Woensdag
Woensdag zijn we vroeg in de morgen per auto richting doba vertrokken. Eerst hebben we in debre zeit wat groente weggebracht voor de verkoop. Daarna hebben we nog een bouwvakker opgehaald die in doba beton moest gaan storten. Blijkbaar wist deze persoon niet dat het betonstaal niet meekon. Hij ging in ieder geval wel mee om beton te storten. Onderweg naar doba hebben we ongeveer 5 bussen in de sloot langs de weg zien liggen. Aangekomen op doba zijn we meteen maar weer aan de slag gegaan. We hadden de vorige keer opdracht gegeven de bedden te beregenen en de zaaibedden die nog niet af waren, maar wel uitgezet af te maken. Toen we woensdag aankwamen was het veld wel netjes beregend, maar waren de bedden niet gemaakt. Toen ik vroeg waarom dit niet gebeurd was, werd gezegd dat daar geen opdracht voor gegeven was. Na veel heen en weer gepraat kwamen we toch tot een voor hun bevredigende verklaring: ik had het wel tegen iedereen gezegd, maar ik had de opdracht aan een specifieke fieldmanager gegeven. De fieldmanager die de opdracht had gekregen had niet de bevoegdheid om ons stuk te beregenen en daarbij was hij ook nog eens ziek. Voor de fieldmanagers was dit een leuke verklaring om zichzelf maar van verantwoordelijkheid te ontdoen. We hebben we uitgelegd dat de bedden woensdag af moesten. Uiteindelijk liep er dus een fieldmanager met ons mee naar de plek waar we kool gingen planten. Op de plek waar wij aan het werk gingen zakte de beste man echter weer in de slaapstand. Na verschillende pogingen om hem weer te activeren, lukte dit eindelijk en ging de best man mensen regelen om bedden voor ons te maken. Na de lunch waren alle fieldmanagers weg om naar een begrafenis in de buurt te gaan. onze chauffeur nam ineens de leiding op zich, hield een toespraak van ongeveer een kwartier, en ineens kregen we twaalf mensen mee die voor ons gingen werken. Rond een uur of drie waren we klaar. Daarna hebben we nog een tijdje op de laptop aan registratie voor de proef zitten werken. Rond half vijf zijn we naar het hotel gegaan. Daar aangekomen hebben we onze bagage gedumpt en zijn we even gaan internetten. Na het diner hebben we nog een film gekeken, waarna we naar bed zijn gegaan.
Donderdag
Donderdag zijn we ’s morgens vroeg vanuit het hotel richting hidi vertrokken. Op hidi aangekomen bereikte ons het blijde bericht dat de containers onderweg waren vanaf mojo dry port naar hidi. De rest van de dag hebben we de plekken waar de containers moesten komen voorbereid, gewacht en aan de verslagen gewerkt. aan het einde van de middag zijn job en ik met hans mee gegaan richting de stad in de hoop de vrachtwagens de weg te kunnen wijzen. Deze waren er echter nog niet, dus hebben we in de stad maar even wat gegeten en gedronken. Na het eten hebben we nog een paar compressors en een agragaat opgehaald die bij een monteur thuis stonden.
Vrijdag
Vrijdag was de grote dag dat de containers kwamen. ’s Morgens ben ik samen met een monteur en een verreiker op pad geweest om de weg waarover de vrachtwagens moesten komen van de ergste gaten te ontdoen. Verder hebben we nog aan de plekken voor de containers gewerkt. aan het einde van de ochtend kwamen de eerste containers aan. Dit waren koelcontainers met pootgoed. De kraan werd pas besteld als de vrachtwagens alle vier aangekomen waren, omdat de kraan per uur werd betaald en de vrachtwagens per dag.
De kraan kwam rond drieen aan en uiteraard was de machinist meteen moeilijk aan het doen over de plek waar de containers moesten komen. er kwam overigens een hele familie machinisten mee. Er was er één voor in het hokje voor het rijden, een stempelsjef die midden onder het hijsen de kraan nog ging stellen, een dikke kerel met een gouden tand voor de rekening, en een dikke kerel die midden onder het hijsen met zijn tengels aan de kabel ging zitten. Op dat moment stond iedereen erop te wachten dat de beste man tussen de kabel zou draaien, maar gelukkig bleef de best man gespaard. De eerst container was binnen een uur gelost. Daarbij liepen er ongeveer twintig mensen de container te duwen en te trekken. Niet dat dit zin had, maar iedereen was toch lekker bezig. Omdat het een koelcontainer was, hadden de kraanbroertjes knopen in de kettingen gelegd om de container in balans te houden. bij de koelmotor zaten vier knopen in de ketting en aan de andere kant drie. Bij de koelmotor hing de container dus ook anderhalve meter hoger. Toen de container stond en de kettingen los waren, ben ik op de container geklommen om de knopen er uit te halen. Één van de broertjes kwam meteen uitleggen dat de knopen nodig waren voor de balans en de zwaartekracht en misschien ook wel de werking van de maan op de aarde. Uiteindelijk had ik hem toch overtuigd dat alle kettingen gelijk moesten zijn. Ik wilde dus de knopen eruit halen, maar het broertje had een beter idee. Gewoon aan de andere kant twee knopen erbij leggen en het is opgelost. Ik had er mijn twijfels bij, maar heb het toch maar lekker laten gaan.
De tweede container was dus nog niet opgetild of de kettingen spetterden uit elkaar. Dit was best een mooi gezicht met al die vonken in het donker, maar het was wel wat jammer van de zware ketting.
Tegen het donker kwam er nog een vrachtwagen aan. Omdat het laatste stukje van de weg op een speciale manier gereden moest worden, ben ik er vast heen gerend om het laatste stukkie de weg te wijzen. In de cabine begon de chauffeur meteen te schelden dat de weg te slecht was en dat hij op deze weg niet verzekerd was als er wat zou gebeuren. Ik vroeg hem of er wat gebeurd was. Not yet was het antwoord. De volgende halve kilometer deed deze kerel heel erg zijn best om toch nog wat te kunnen laten gebeuren. Het eerste stukje moest ik ff de weg wijzen. De chauffeur wist het echter beter, zodat hij vijf keer moest steken en de trailer bijna op zn kop in de sloot kwam te liggen. Bij de compound reed de kamikazepiloot keihard de poort voorbij op een weg waar gaten van ca. 75 cm in zitten. Bij zo’n gat kwam de ene kant van de trailer even los van de weg (of in ieder geval van de grond) Iedereen liep te roepen dat hij moest stoppen, maar hij reed nog zeker 200 meter door, waardoor hij hetzelfde padje achteruit terug moest.
De laatste auto kwam in het donker aan. De chauffeur stopte midden in de poort en wou niet verder meer rijden omdat z’n trailer kapot was. Voor de ambulance was dit niet erg handig, dus heeft iedereen ongeveer anderhalf uur op de kerel in lopen praten voor hij de poort vrij maakte.
Zaterdag
Zaterdag hebben we de andere containers gelost. Rond de middag waren alle containers gelost, de vrachtwagens weg, hoewel er één nog tegen het laboratorium reed, één door mij met de verreiker drie keer op gang geduwd moest worden, en er een weg wilde rijden voor die gelost was, omdat hij meer geld wou hebben. ’s Middags hebben Hans, Job en ik de trekkers gelost en hebben we een start gemaakt met het lossen van de machines. Met de verreiker vond ik dat best een leuke klus, en we zijn er dus bijna de hele zaterdag middag mee bezig geweest. Daarna nog gevolleyballd, gegeten en een kampvuurtje gemaakt op Hidi.
Zondag
Zondag in kerk was de dominee wat later, omdat hij ruzie had met de taxichauffeur over de prijs. De man die preekte was student en hield het lekker kort. Tussen de middag hebben we pannekoeken gegeten en ’s avonds weer bij Jan thuis geweest.