week 7
Door: droogboer
Blijf op de hoogte en volg Jan Pieter
18 Februari 2012 | Ethiopië, Debre Zeyit
Reisverslag week 7
Maandag
Maandag hebben we eerst de container met machines verder trachten te ledigen. Ook hebben we meteen wat mensen aan het werk gezet om de banden aan de tractors te zetten. De banden en tractors hadden we zaterdag al gelost en op deze manier hoopten wij onze handen een beetje vrij te houden voor het ledigen van de container. Dit ging een klein beetje lukken. De hele hidi werknemersbevolking stond namelijk om de container te drammen en regelmatig kroop er weer een kerel de container in als we net aan het hijsen waren. Om het voor ons wat makkelijker te maken hebben we aan de mensen uitgelegd hoe we de container leeg wilden maken. Daarna gingen ze met z’n allen aan de slag. Dat was bepaald niet makkelijker, want ze dachten met één spanband een machine van ongeveer anderhalve ton op te pakken. We hebben de rest van de maandag dus nog een beetje rond de container lopen stressen. Aan het einde van de dag hadden we op één machine na alles de container uit. Deze machine hing aan het einde van de dag aan drie sjorbanden tegen het dak van de container. Deze rotorkopeg hoefde niet meteen mee naar de farm waar de trekkers heen gingen, dus lieten we hem maar even hangen. Gelukkig kwam er nog wel één kerel op het briljante idee de spanbanden alledrie tegelijk los te maken en dan langzaam laten zakken. Hoe je met een spanband iets langzaam kan laten zakken wisten wij niet precies, dus hebben we de eg maar laten hangen tot de volgende dag. Het aanvankelijke plan was om de trekkers van maandag op dinsdag naar de farm te rijden. Deze farm ligt inWanchi op een drooggelegd meer. Deze farm is ongeveer tweehonderd kilometer ver, dus in één nacht zou het moeten kunnen. Maandagavond om zeven uur hebben we toch maar besloten om een dagje te wachten omdat er nog een band lek was, en dat schijnt niet zo lekker te rijden. Omdat men in de veronderstelling was dat we maandag weg zouden gaan, was er al wel lekker voor ons gekookt en daar hebben we uiteraard nog even van geprofiteerd.
Dinsdag
Dinsdagochtend hebben we eerst de rotorkopeg maar ‘even’laten zakken. Dat even duurde dus ongeveer twee uur, maar toen stond ie wel keurig op de grond. Daarna zijn we de rest van de dag bezig geweest om de trekkers rijklaar te maken en de wagen met machines te laden. ’s Avonds rond half negen waren we eindelijk klaar om te gaan. omdat de trekkers nog geen kenteken hadden was het beter om ’s nachts te rijden. Het eerste stuk heb ik met de aanhanger gereden. Dat viel wel wat tegen, want bij ongeveer elk hobbeltje kwamen de banden los van de grond. Vooral het eerste stuk was het wat pittig om de weg te blijven zien, omdat de hele operatie ook heel wat stof deed opwaaien. Het eerste stuk reden Hans (Bevelander) en ik trekker, terwijl Job met twee monteurs in een auto meereed. Rond een uur of half één hebben we gewisseld. Ik had nog niet echt slaap, maar ik had er ook geen moeite mee iemand anders even te laten rijden. We waren toen mooi door Addis Abeba, dus ik kan nu lekker zeggen dat ik met de trekker dwars door de hoofdstad van ethiopie ben gescheurd. Het was wel leuk om Addis ook een keer bij nacht te zien. Op straat liggen heel veel mensen gewoon naast een vuurtje te slapen, en verkeer zie je nauwelijks.
Woensdag
De woensdag sloot dus naadloos aan op de dinsdag. Dit is normaal ook wel het geval (zegt men) maar deze keer sloten de werkdagen ook op elkaar aan. Om de reis niet al te voorspoedig te laten verlopen, was rond drie uur de dieseltank van de Fiat leeg. Na alle birretjes bij elkaar te hebben gesprokkeld is Hans met de auto bij het dichtstbijzijnde tankstation (slechts twee kilometer) om diesel gegaan. Toen we met veel kunst en vliegwerk de jerrycans voor het grootste gedeelte in de tank hadden gelost en voor een kleiner gedeelte naast de tank en over iedereen die er omheen stond, wachtte ons het aangename karwei van het ontluchten van de motor. Dit duurde ongeveer een half uurtje en toen konden we weer rijden…voor een paar honderd meter. Doordat de tank helemaal leeg was geraakt, was al het vuil in de brandstofleiding gekomen. het spreekt volgens mij wel voor zich dat dit vuil ‘even’ verwijderd moest worden. de monteurs hadden gelukkig veel gereedschap bij, dus ging er één met z’n mond op de vuldop van de tank blazen, en één aan de brandstofslag onder de tank zuigen. Uiteindelijk schoot de prop er gelukkig uit, en nadat de monteur nog zeker vijftien keer aan de slang had lopen lurken, was de tank weer ongeveer schoon genoeg. Daarna konden we weer lekker verder rijden. Ik ben toen maar weer trekker gaan rijden. Vanaf de stad Ambo tot Wanchi (waar de farm is) is 30 kilometer rijden. Omdat de weg daar zo slecht is, en we weer met een lege tank stonden, en we nog een lekke band aan de trailer kregen, arriveerden we rond half elf. We hebben toen besloten dat Hans en ik even zouden slapen om voldoende uitgerust te zijn om terug te kunnen rijden. Job zou ondertussen met de werknemers de ploeg en de beddenfrees van de trailer halen. Blijkbaar vond Job dat Hans en ik na een uur voldoende uitgerust waren, want toen kwam hij ons wakker schreeuwen omdat we volgens hem zouden kunnen gaan. uiteindelijk zijn we nog drie kwartier bezig geweest met opruimen. Rond half één is Hans weggereden. Halverwege ben ik achter het stuur gegaan om de auto even door Addis naar Hidi te scheuren. De hele nacht met de trekker ben ik nergens aangehouden, en met de auto in Addis staat er ineens zo’n dikke prop van een agent voor de waguh. Gelukkig had ik m’n rijbewijs bij, dus had de beste man geen verdere reden om moeilijk te doen. Misschien had hij wel een reden gehad als hij had geweten dat ik praktisch dertig uur wakker was, maar dat wist ie lekker niet. Rond een uur of half zes waren we thuis. Daarna stevig gedouchet en even wat gegeten. Daarna naar bed om te proberen te slapen. Halverwege mijn poging om te slapen stond Jan aan de deur om te vragen of ik donderdag even terug wilde naar wanchi om uit te leggen hoe de trekkers werken. Uiteraard heb ik toegestemd en ben toen wel gauw gaan slapen.
Donderdag
Donderdag heb ik eerst een overall geregeld om mijn goeie kleren een beetje te sparen. Daarna zijn we met de minibus naar Addis gegaan waar we zijn overgestapt op een vrachtwagentje. Rond een uur of drie kwamen we in Ambo aan waar we eerst een hotel hebben geregeld, en wat gegeten hebben. Daarna hebben we nog een poos van internet gebruik gemaakt met regelmatige tussenpozen omdat de stroom uitviel. Na nog wat gedronken te hebben in het hotel ben ik een beetje op tijd naar bed gegaan.
Vrijdag
Vrijdagmorgen zijn we zes uur opgestaan, hebben we ontbeten ergens in ambo en werden we rond zeven uur door een minibus opgehaald. Rond half negen kwamen we aan op de farm in wanchi, waar we eerst een poos bezig zijn geweest alles goed in elkaar te zetten, kogels voor de hefinrichting te zoeken (we hadden dus 1 set voor 2 trekkers), de stomp voor de aftakas verwisselen en dergelijke ongein. Tussen elk klusje moesten we ongeveer tien minuten naar gereedschap zoeken. Nadat alles gefixt was, heb ik de toekomstige tractor-operator op de trekker gezet en elk knopje, hendeltje en schakelaartje (althans diegene waarvan ik wist waarvoor ze waren) uit te leggen. Daarna heb ik hem lekker laten rijden en telkens van een ander schakelaartje en hendeltje gevraagd waarvoor deze waren. De kerel had een goed geheugen of een goed verstand of eerder trekker gereden, want hij wist alles te reproduceren. Na de ploeg nog goed te hebben afgesteld zijn we met het vrachwagentje terug naar debre zeit gegaan. Rond acht uur kon Job ons ophalen, dus hebben we eerst wat gegeten en gedronken. Na op Hidi te zijn aangekomen hebben we tot zaterdagmorgen koehandel zitten spelen met Jaco, Job, Joanne en ik.
Zaterdag
zaterdag morgen werd er een koe geslacht op de compound. Het vlees was allemaal aan de werknemers verkocht. De koe gaf geen melk en werd maar niet drachtig (waarschijnlijk was het een gevolg van het ander). Daarom is besloten het beest maar even dood te maken. Dit was wel mooi om te zien. De koei word eerst aan dr poten vastgebonden, waarna de slager met een mes de keel doorsnijd. Terwijl de koei ongeveer vijf minuten ligt te trappelen, gaan de slagers even de messen slijpen. Daarna beginnen ze met villen. Dit is niet veel moeilijker dan bij een haas, alleen heb ik het idee dat een koe wat groter is. Uiteraard heb ik bij het villen nog even geholpen (en ja hoor, daarna netjes m’n handen gewassen voor degene die zich daar zorgen over maakt:)). Tijdens het villen lopen de slachters dus ook gewoon af en toe rauw vlees te eten. Ik ken mensen die daar moeilijk over doen, maar hier vinden ze het beslist geen probleem. De rest van de morgen hebben we aan Job’s opdracht gewerkt. vanmiddag gaan we zwemmen en daarna volleyballen. Ik hoop dat iedereen weer een beetje op de hoogte is.
Maandag
Maandag hebben we eerst de container met machines verder trachten te ledigen. Ook hebben we meteen wat mensen aan het werk gezet om de banden aan de tractors te zetten. De banden en tractors hadden we zaterdag al gelost en op deze manier hoopten wij onze handen een beetje vrij te houden voor het ledigen van de container. Dit ging een klein beetje lukken. De hele hidi werknemersbevolking stond namelijk om de container te drammen en regelmatig kroop er weer een kerel de container in als we net aan het hijsen waren. Om het voor ons wat makkelijker te maken hebben we aan de mensen uitgelegd hoe we de container leeg wilden maken. Daarna gingen ze met z’n allen aan de slag. Dat was bepaald niet makkelijker, want ze dachten met één spanband een machine van ongeveer anderhalve ton op te pakken. We hebben de rest van de maandag dus nog een beetje rond de container lopen stressen. Aan het einde van de dag hadden we op één machine na alles de container uit. Deze machine hing aan het einde van de dag aan drie sjorbanden tegen het dak van de container. Deze rotorkopeg hoefde niet meteen mee naar de farm waar de trekkers heen gingen, dus lieten we hem maar even hangen. Gelukkig kwam er nog wel één kerel op het briljante idee de spanbanden alledrie tegelijk los te maken en dan langzaam laten zakken. Hoe je met een spanband iets langzaam kan laten zakken wisten wij niet precies, dus hebben we de eg maar laten hangen tot de volgende dag. Het aanvankelijke plan was om de trekkers van maandag op dinsdag naar de farm te rijden. Deze farm ligt inWanchi op een drooggelegd meer. Deze farm is ongeveer tweehonderd kilometer ver, dus in één nacht zou het moeten kunnen. Maandagavond om zeven uur hebben we toch maar besloten om een dagje te wachten omdat er nog een band lek was, en dat schijnt niet zo lekker te rijden. Omdat men in de veronderstelling was dat we maandag weg zouden gaan, was er al wel lekker voor ons gekookt en daar hebben we uiteraard nog even van geprofiteerd.
Dinsdag
Dinsdagochtend hebben we eerst de rotorkopeg maar ‘even’laten zakken. Dat even duurde dus ongeveer twee uur, maar toen stond ie wel keurig op de grond. Daarna zijn we de rest van de dag bezig geweest om de trekkers rijklaar te maken en de wagen met machines te laden. ’s Avonds rond half negen waren we eindelijk klaar om te gaan. omdat de trekkers nog geen kenteken hadden was het beter om ’s nachts te rijden. Het eerste stuk heb ik met de aanhanger gereden. Dat viel wel wat tegen, want bij ongeveer elk hobbeltje kwamen de banden los van de grond. Vooral het eerste stuk was het wat pittig om de weg te blijven zien, omdat de hele operatie ook heel wat stof deed opwaaien. Het eerste stuk reden Hans (Bevelander) en ik trekker, terwijl Job met twee monteurs in een auto meereed. Rond een uur of half één hebben we gewisseld. Ik had nog niet echt slaap, maar ik had er ook geen moeite mee iemand anders even te laten rijden. We waren toen mooi door Addis Abeba, dus ik kan nu lekker zeggen dat ik met de trekker dwars door de hoofdstad van ethiopie ben gescheurd. Het was wel leuk om Addis ook een keer bij nacht te zien. Op straat liggen heel veel mensen gewoon naast een vuurtje te slapen, en verkeer zie je nauwelijks.
Woensdag
De woensdag sloot dus naadloos aan op de dinsdag. Dit is normaal ook wel het geval (zegt men) maar deze keer sloten de werkdagen ook op elkaar aan. Om de reis niet al te voorspoedig te laten verlopen, was rond drie uur de dieseltank van de Fiat leeg. Na alle birretjes bij elkaar te hebben gesprokkeld is Hans met de auto bij het dichtstbijzijnde tankstation (slechts twee kilometer) om diesel gegaan. Toen we met veel kunst en vliegwerk de jerrycans voor het grootste gedeelte in de tank hadden gelost en voor een kleiner gedeelte naast de tank en over iedereen die er omheen stond, wachtte ons het aangename karwei van het ontluchten van de motor. Dit duurde ongeveer een half uurtje en toen konden we weer rijden…voor een paar honderd meter. Doordat de tank helemaal leeg was geraakt, was al het vuil in de brandstofleiding gekomen. het spreekt volgens mij wel voor zich dat dit vuil ‘even’ verwijderd moest worden. de monteurs hadden gelukkig veel gereedschap bij, dus ging er één met z’n mond op de vuldop van de tank blazen, en één aan de brandstofslag onder de tank zuigen. Uiteindelijk schoot de prop er gelukkig uit, en nadat de monteur nog zeker vijftien keer aan de slang had lopen lurken, was de tank weer ongeveer schoon genoeg. Daarna konden we weer lekker verder rijden. Ik ben toen maar weer trekker gaan rijden. Vanaf de stad Ambo tot Wanchi (waar de farm is) is 30 kilometer rijden. Omdat de weg daar zo slecht is, en we weer met een lege tank stonden, en we nog een lekke band aan de trailer kregen, arriveerden we rond half elf. We hebben toen besloten dat Hans en ik even zouden slapen om voldoende uitgerust te zijn om terug te kunnen rijden. Job zou ondertussen met de werknemers de ploeg en de beddenfrees van de trailer halen. Blijkbaar vond Job dat Hans en ik na een uur voldoende uitgerust waren, want toen kwam hij ons wakker schreeuwen omdat we volgens hem zouden kunnen gaan. uiteindelijk zijn we nog drie kwartier bezig geweest met opruimen. Rond half één is Hans weggereden. Halverwege ben ik achter het stuur gegaan om de auto even door Addis naar Hidi te scheuren. De hele nacht met de trekker ben ik nergens aangehouden, en met de auto in Addis staat er ineens zo’n dikke prop van een agent voor de waguh. Gelukkig had ik m’n rijbewijs bij, dus had de beste man geen verdere reden om moeilijk te doen. Misschien had hij wel een reden gehad als hij had geweten dat ik praktisch dertig uur wakker was, maar dat wist ie lekker niet. Rond een uur of half zes waren we thuis. Daarna stevig gedouchet en even wat gegeten. Daarna naar bed om te proberen te slapen. Halverwege mijn poging om te slapen stond Jan aan de deur om te vragen of ik donderdag even terug wilde naar wanchi om uit te leggen hoe de trekkers werken. Uiteraard heb ik toegestemd en ben toen wel gauw gaan slapen.
Donderdag
Donderdag heb ik eerst een overall geregeld om mijn goeie kleren een beetje te sparen. Daarna zijn we met de minibus naar Addis gegaan waar we zijn overgestapt op een vrachtwagentje. Rond een uur of drie kwamen we in Ambo aan waar we eerst een hotel hebben geregeld, en wat gegeten hebben. Daarna hebben we nog een poos van internet gebruik gemaakt met regelmatige tussenpozen omdat de stroom uitviel. Na nog wat gedronken te hebben in het hotel ben ik een beetje op tijd naar bed gegaan.
Vrijdag
Vrijdagmorgen zijn we zes uur opgestaan, hebben we ontbeten ergens in ambo en werden we rond zeven uur door een minibus opgehaald. Rond half negen kwamen we aan op de farm in wanchi, waar we eerst een poos bezig zijn geweest alles goed in elkaar te zetten, kogels voor de hefinrichting te zoeken (we hadden dus 1 set voor 2 trekkers), de stomp voor de aftakas verwisselen en dergelijke ongein. Tussen elk klusje moesten we ongeveer tien minuten naar gereedschap zoeken. Nadat alles gefixt was, heb ik de toekomstige tractor-operator op de trekker gezet en elk knopje, hendeltje en schakelaartje (althans diegene waarvan ik wist waarvoor ze waren) uit te leggen. Daarna heb ik hem lekker laten rijden en telkens van een ander schakelaartje en hendeltje gevraagd waarvoor deze waren. De kerel had een goed geheugen of een goed verstand of eerder trekker gereden, want hij wist alles te reproduceren. Na de ploeg nog goed te hebben afgesteld zijn we met het vrachwagentje terug naar debre zeit gegaan. Rond acht uur kon Job ons ophalen, dus hebben we eerst wat gegeten en gedronken. Na op Hidi te zijn aangekomen hebben we tot zaterdagmorgen koehandel zitten spelen met Jaco, Job, Joanne en ik.
Zaterdag
zaterdag morgen werd er een koe geslacht op de compound. Het vlees was allemaal aan de werknemers verkocht. De koe gaf geen melk en werd maar niet drachtig (waarschijnlijk was het een gevolg van het ander). Daarom is besloten het beest maar even dood te maken. Dit was wel mooi om te zien. De koei word eerst aan dr poten vastgebonden, waarna de slager met een mes de keel doorsnijd. Terwijl de koei ongeveer vijf minuten ligt te trappelen, gaan de slagers even de messen slijpen. Daarna beginnen ze met villen. Dit is niet veel moeilijker dan bij een haas, alleen heb ik het idee dat een koe wat groter is. Uiteraard heb ik bij het villen nog even geholpen (en ja hoor, daarna netjes m’n handen gewassen voor degene die zich daar zorgen over maakt:)). Tijdens het villen lopen de slachters dus ook gewoon af en toe rauw vlees te eten. Ik ken mensen die daar moeilijk over doen, maar hier vinden ze het beslist geen probleem. De rest van de morgen hebben we aan Job’s opdracht gewerkt. vanmiddag gaan we zwemmen en daarna volleyballen. Ik hoop dat iedereen weer een beetje op de hoogte is.
-
18 Februari 2012 - 15:11
Marja:
Super JP!
-
18 Februari 2012 - 16:19
Joannet:
ja weer helelmaal!! dat jij dat gewoon ff doet zeg!! :)
super en geniet er van!! -
18 Februari 2012 - 20:16
Oom Tante Ria:
beste janpieter, leuk om je verslag te lezen!! ik denk als je een ander beroep wil gaan doen, dat het schrijven wel 'n optie is. in ieder geval van dit soort. fijn dat je 't ook naar je zin hebt en met andere hollandse mensen om je heen is toch wel leuk. wij zijn op dit moment in Hijken om voor de geiten te zorgen,omdat norbert,mirjam en lex op vankantie zijn naar oostenrijk. een hartelijke groet vanuit drenthe van oom piet en tante ria. -
18 Februari 2012 - 21:13
Anton:
Een erg leuk verhaal, sommige dingen zijn ook erg leuk voor een filmpje, zoals de koe-slacht bijvoorbeeld.
:-) -
18 Februari 2012 - 21:57
Vul Hier Je Naam In.:
Vul hier je reactie in... -
18 Februari 2012 - 21:59
MA:
Mooi joh!
Je maakt veel mee, leer je veel van he/
Gelukkig dat je toch je handen blijft wassen!! -
19 Februari 2012 - 14:48
Hans:
Ben maar een paar dagen weg en jullie gaan gelijk een koe slachten.... Weer de BBQ gemist.... -
19 Februari 2012 - 14:48
Hans:
Ben maar een paar dagen weg en jullie gaan gelijk een koe slachten.... Weer de BBQ gemist.... -
20 Februari 2012 - 14:12
Jan Pieter Bijnagte:
@ Hans, pas maar op, ze begonnen er weer over dat Hans nog veel lekkerder zou smaken!
@ Anton, als ik had geweten dat een koe zonder kop ook kan lopen, had ik het zeker gefilmd:) -
20 Februari 2012 - 21:07
Opa:
jan pieter kijk jij de aqdresslijst emails even na ik krijg je mailtjes niet rechtstreeks op mijn computer Ze zijn weer leuk om te lezen Ga zo door! Groeten van Opa. -
21 Februari 2012 - 23:07
Annemiek:
Prachtige verhalenenervaringen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
