na 3 maanden weer een blogje :)

Inmiddels is het weer een poos geleden, dus hoog tijd voor weer een blog uit Ethiopië. Allereerst uiteraard de beste wensen voor 2014. de jaarwisseling was hier denk ik een stuk rustiger dan in Nederland, maar ook zeker gezellig. Kerst hebben we hier twee keer gevierd. De ethiopiers houden er een andere kalender op na, en ook kerst is hier dus op een andere datum als in Nederland. Op ‘internationale’ kerst (25 december dus) hebben we vrij gehad, en hebben we ’s avonds met de andere Nederlanders uit de omgeving een kerstviering gehad. 7 januari is het Ethiopische kerst. Omdat veel ethiopiers dan naar hun familie afreizen, hebben we 6, 7 en 8 januari vrij gehad. Op die manier zijn de werknemers die ver van hun familie vandaan wonen, in de gelegenheid om toch kerst bij hun familie te vieren. De maandag voor Ethiopische kerst zag je dan ook overal in de stad mensen lopen met een geit of een schaap voor het kerstdiner.

De laatste tijd ben ik voor het werk met van alles en nogwat bezig geweest. Op de farm in Doba moeten nog steeds strobalen geperst worden. De tarwe is al een week of drie gedorsen, maar zodra de balenpers vanonder het stof werd gehaald, werd duidelijk dat deze ook niet direct bruikbaar was. Een naald van de balenpers was gebroken en moest gemaakt worden. Na twee keer lassen en net zoveel keer breken hebben we maar een nieuwe naald besteld uit Nederland. Deze naald ligt nu in Addis op het vliegveld te wachten tot het moment dat de douane welwillend is om deze vrij te geven. Wellicht ga ik dat hier nog meemaken…

Verder ben ik bezig geweest om een dorsmachine van een instituut uit debre zeit te kunnen gebruiken. Deze dorsmachines zijn ooit voor een ontwikkelingsproject gebruikt, en stonden nu onder een afdak te verstoffen. Na een keer of drie langsgaan bij het instituut, hadden we eindelijk iemand te pakken die wat over uitlenen mocht zeggen en die meteen zei dat het instituut de dorsmachine toch niet gebruikt. Dit was op een dinsdag. Op diezelfde dag hebben we een officiële brief afgegeven (uiteraard voorzien van stempels). En kregen we te horen dat we de machine vrijdag op konden halen. De vrijdag daarop dus vol goede moed naar het instituut, waar we weer te horen kregen dat er nog een officiële brief nodig was van een andere instantie, en die kwam waarschijnlijk maandag misschien wel. Om een lang verhaal kort te maken, hebben we de dorsmachine een week mogen gebruiken. Waarschijnlijk hebben we slapende honden wakker gemaakt, want het instituut wilde de machine graag gauw terughebben, dan konden anderen deze gebruiken.

Op de farm in Doba, waar ik laatste tijd bijna elke week heen ging, is de oogst van het land (behalve het stro dan) en gaat nu weer een andere teelt de grond in. Hiervoor hebben de farm managers een planning gemaakt die na een keer of tien verbeteren een heel aardig beeld geeft van wat er komend jaar verbouwd gaat worden. De komende tijd zal ik waarschijnlijk daar wel weer een paar keer heen gaan om met de managers te sparren over dagelijkse problemen.

Komende week loopt hidi een eind leeg. Tineke heeft besloten na vijf jaar voor de kliniek te hebben gewerkt, terug te gaan naar Nederland. Een andere verloskundige zal het stokje van tineke overnemen. Een andere verloskundige die een jaar op hidi heeft gezeten gaat ook terug naar Nederland. Verder hebben hier vier maanden twee stagiairs van de CAH gezeten die ook deze week terugvliegen. Daarmee zijn Kees en ik een beetje de enige overgebleven blanken met een ‘plantaardige achtergrond’. De komende tijd zal het waarschijnlijk lekker druk blijven, wat ook zeker niet verkeerd is.

Ik heb geen idee wat ik precies de komende weken ga doen, maar ik hoop iets frequenter bij te gaan houden wat er hier allemaal gebeurd.

Hartelijke groeten uit Ethiopië en succes met de kou in Nederland!

JP

PS. Mijn smartphone heeft het een paar weken terug begeven. Vandaar ben ik niet meer bereikbaar via WhatsApp.